One becomes like Him with one is imbued.: [1. p. GGS 1021].
One becomes like Him with one is imbued. :- [1. pp. 411, 1021].
You Yourself are the bumble bee, the flower, the fruit and the tree. You Yourself are the water, the desert, the ocean and the pool.
You Yourself are the great fish, the tortoise, the Cause of causes; Your form cannot be known. || 6 ||
You Yourself are the day, and You Yourself are the night. You Yourself are pleased by the Word of the Guru’s Bani.
From the very beginning, and throughout the ages, the unstruck sound current resounds, night and day; in each and every heart, the Word of the Shabad, echoes Your Will. || 7 ||
You Yourself are the jewel, incomparably beautiful and priceless. You Yourself are the Assessor, the Perfect Weigher/Weighed.
You Yourself test and forgive. You Yourself give and take, O Siblings of Destiny ! || 8 ||
He Himself is the bow, and He Himself is the archer.
He Himself is all-wise, beautiful and all-knowing.
He is the speaker, the orator and the listener. He Himself made what is made. || 9 ||
Air is the Guru, and water is known to be the father.
The womb of the great mother earth gives birth to all.
Night and day are the two nurses, male and female; the world plays in this play. || 10 ||
You Yourself are the fish, and You Yourself are the net.
You Yourself are the cows, and You yourself are their keeper.
Your Light fills all the beings of the world; they walk according to Your Command, O God ! || 11 ||
You Yourself are the Yogi, and You Yourself are the enjoyer.
You Yourself are the reveller; You form the supreme Union.
You Yourself are speechless, formless and fearless, absorbed in the primal ecstasy of deep meditation. || 12 ||
The sources of creation and speech are contained within You, Lord.
All that is seen, is coming and going.
They are the true bankers and traders, whom the True Guru has inspired to understand. || 13 ||
The Word of the Shabad is understood through the Perfect True Guru.
The True Lord is overflowing with all powers.
You are beyond our grasp, and forever independent. You do not have even an iota of greed. || 14 ||
Birth and death are meaningless, for those who enjoy the sublime celestial essence of the Shabad within their minds.
He Himself is the Giver of liberation, satisfaction and blessings, to those devotees who love Him in their minds. || 15 ||
He Himself is immaculate; by contact with the Guru, spiritual wisdom is obtained. Whatever is seen, shall merge into You.
Nanak, the lowly, begs for charity at Your Door; please, bless him with the glorious greatness of Your Name. || 16 || 1 ||
MARU, FIRST MEHL:
He Himself is the earth, the mythical bull(as per the belief in Hinduism) which supports it and the Akaashic ethers.
The True Lord Himself reveals His Glorious Virtues. He Himself is celibate, chaste and contented; He Himself is the Doer of deeds. || 1 ||
He who created the creation, beholds what He has created.
No one can erase the Inscription of the True Lord.
He Himself is the Doer, the Cause of causes; He Himself is the One who bestows glorious greatness. || 2 ||
The five thieves cause the fickle consciousness to waver.
It looks into the homes of others, but does not search its own home.
The body-village crumbles into dust; without the Word of the Shabad, one’s honor is lost. || 3 ||
One who realizes the Lord through the Guru, comprehends the three worlds. He subdues his desires, and struggles with his mind.
Those who serve You, become just like You; O Fearless Lord! You are their best friend from infancy. || 4 ||
You Yourself are the heavenly realms, this world and the nether regions of the underworld. You Yourself are the embodiment of light, forever young.
With matted hair, and a horrible, dreadful form, still, You have no form or feature. || 5 ||
The Vedas and the Bible do not know the mystery of God.
He has no mother, father, child or brother.
He created all the mountains, and levels them again; the Unseen Lord cannot be seen. || 6 ||
I have grown weary of making so many friends.
No one can rid me of my sins and mistakes.
God is the Supreme Lord and Master of all the angels and mortal beings; blessed with His Love, their fear is dispelled. || 7 ||
He puts back on the Path those who have wandered and strayed.
You Yourself make them stray, and You teach them again.
I cannot see anything except the Name.
Through the Name comes salvation and merit. || 8 ||
The Ganges, the Jamunaa where Krishna played, Kaydar Naat’h, Benares, Kanchivaram, Puri, Dwaarkaa, Ganga Saagar
where the Ganges empties into the ocean, Trivaynee where the three rivers come together, and the
sixty-eight sacred shrines of pilgrimage, are all merged in the Lord’s Being. || 9 ||
He Himself is the Siddha, the seeker, in meditative contemplation.
He Himself is the King and the Council.
God Himself, the wise Judge, sits on the throne; He takes away doubt, duality and fear. || 10 ||
He Himself is the Qazi; He Himself is the Mullah.
He Himself is infallible; He never makes mistakes.
He Himself is the Giver of Grace, compassion and honor; He is no one’s enemy. || 11 ||
Whoever He forgives, He blesses with glorious greatness.
He is the Giver of all; He does not have even an iota of greed.
The Immaculate Lord is all pervading, permeating everywhere, both hidden and manifest. || 12 ||
[1. p. GGS 1021]
One becomes like Him with one is imbued. :- [1. pp. 411, 1021].
॥ ਆਪੇ ਭਵਰੁ ਫੁਲੁ ਫਲੁ ਤਰਵਰੁ ॥ ਆਪੇ ਜਲੁ ਥਲੁ ਸਾਗਰੁ ਸਰਵਰੁ ॥ ਆਪੇ ਮਛੁ ਕਛੁ ਕਰਣੀਕਰੁ ਤੇਰਾ ਰੂਪੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ਹੇ ॥੬॥
ਆਪੇ ਦਿਨਸੁ ਆਪੇ ਹੀ ਰੈਣੀ ॥ ਆਪਿ ਪਤੀਜੈ ਗੁਰ ਕੀ ਬੈਣੀ ॥ ਆਦਿ ਜੁਗਾਦਿ ਅਨਾਹਦਿ ਅਨਦਿਨੁ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਬਦੁ ਰਜਾਈ ਹੇ ॥੭॥
ਆਪੇ ਰਤਨੁ ਅਨੂਪੁ ਅਮੋਲੋ ॥ ਆਪੇ ਪਰਖੇ ਪੂਰਾ ਤੋਲੋ ॥ ਆਪੇ ਕਿਸ ਹੀ ਕਸਿ ਬਖਸੇ ਆਪੇ ਦੇ ਲੈ ਭਾਈ ਹੇ ॥੮॥
ਆਪੇ ਧਨਖੁ ਆਪੇ ਸਰਬਾਣਾ ॥ ਆਪੇ ਸੁਘੜੁ ਸਰੂਪੁ ਸਿਆਣਾ ॥ ਕਹਤਾ ਬਕਤਾ ਸੁਣਤਾ ਸੋਈ ਆਪੇ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੯॥
ਪਉਣੁ ਗੁਰੂ ਪਾਣੀ ਪਿਤ ਜਾਤਾ ॥ ਉਦਰ ਸੰਜੋਗੀ ਧਰਤੀ ਮਾਤਾ ॥ ਰੈਣਿ ਦਿਨਸੁ ਦੁਇ ਦਾਈ ਦਾਇਆ ਜਗੁ ਖੇਲੈ ਖੇਲਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
ਆਪੇ ਮਛੁਲੀ ਆਪੇ ਜਾਲਾ ॥ ਆਪੇ ਗਊ ਆਪੇ ਰਖਵਾਲਾ ॥ ਸਰਬ ਜੀਆ ਜਗਿ ਜੋਤਿ ਤੁਮਾਰੀ ਜੈਸੀ ਪ੍ਰਭਿ ਫੁਰਮਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
ਆਪੇ ਜੋਗੀ ਆਪੇ ਭੋਗੀ ॥ ਆਪੇ ਰਸੀਆ ਪਰਮ ਸੰਜੋਗੀ ॥ ਆਪੇ ਵੇਬਾਣੀ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ਨਿਰਭਉ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
ਖਾਣੀ ਬਾਣੀ ਤੁਝਹਿ ਸਮਾਣੀ ॥ ਜੋ ਦੀਸੈ ਸਭ ਆਵਣ ਜਾਣੀ ॥ ਸੇਈ ਸਾਹ ਸਚੇ ਵਾਪਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
ਸਬਦੁ ਬੁਝਾਏ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥ ਸਰਬ ਕਲਾ ਸਾਚੇ ਭਰਪੂਰਾ ॥ ਅਫਰਿਓ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ਸਦਾ ਤੂ ਨਾ ਤਿਸੁ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
ਕਾਲੁ ਬਿਕਾਲੁ ਭਏ ਦੇਵਾਨੇ ॥ ਸਬਦੁ ਸਹਜ ਰਸੁ ਅੰਤਰਿ ਮਾਨੇ ॥ ਆਪੇ ਮੁਕਤਿ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਵਰਦਾਤਾ ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਮਨਿ ਭਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥
ਆਪਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਗੁਰ ਗਮ ਗਿਆਨਾ ॥ ਜੋ ਦੀਸੈ ਤੁਝ ਮਾਹਿ ਸਮਾਨਾ ॥ ਨਾਨਕੁ ਨੀਚੁ ਭਿਖਿਆ ਦਰਿ ਜਾਚੈ ਮੈ ਦੀਜੈ ਨਾਮੁ ਵਡਾਈ ਹੇ ॥੧੬॥੧॥
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ਆਪੇ ਧਰਤੀ ਧਉਲੁ ਅਕਾਸੰ ॥ ਆਪੇ ਸਾਚੇ ਗੁਣ ਪਰਗਾਸੰ ॥ ਜਤੀ ਸਤੀ ਸੰਤੋਖੀ ਆਪੇ ਆਪੇ ਕਾਰ ਕਮਾਈ ਹੇ ॥੧॥
ਜਿਸੁ ਕਰਣਾ ਸੋ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ॥ ਕੋਇ ਨ ਮੇਟੈ ਸਾਚੇ ਲੇਖੈ ॥ ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਆਪੇ ਆਪੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਹੇ ॥੨॥
ਪੰਚ ਚੋਰ ਚੰਚਲ ਚਿਤੁ ਚਾਲਹਿ ॥ ਪਰ ਘਰ ਜੋਹਹਿ ਘਰੁ ਨਹੀ ਭਾਲਹਿ ॥ ਕਾਇਆ ਨਗਰੁ ਢਹੈ ਢਹਿ ਢੇਰੀ ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਪਤਿ ਜਾਈ ਹੇ ॥੩॥
ਗੁਰ ਤੇ ਬੂਝੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣੁ ਸੂਝੈ ॥ ਮਨਸਾ ਮਾਰਿ ਮਨੈ ਸਿਉ ਲੂਝੈ ॥ ਜੋ ਤੁਧੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਤੁਧ ਹੀ ਜੇਹੇ ਨਿਰਭਉ ਬਾਲ ਸਖਾਈ ਹੇ ॥੪॥
ਆਪੇ ਸੁਰਗੁ ਮਛੁ ਪਇਆਲਾ ॥ ਆਪੇ ਜੋਤਿ ਸਰੂਪੀ ਬਾਲਾ ॥ ਜਟਾ ਬਿਕਟ ਬਿਕਰਾਲ ਸਰੂਪੀ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਕਾਈ ਹੇ ॥੫॥
ਬੇਦ ਕਤੇਬੀ ਭੇਦੁ ਨ ਜਾਤਾ ॥ ਨਾ ਤਿਸੁ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਸੁਤ ਭ੍ਰਾਤਾ ॥ ਸਗਲੇ ਸੈਲ ਉਪਾਇ ਸਮਾਏ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ਹੇ ॥੬॥
ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਾਕੀ ਮੀਤ ਘਨੇਰੇ ॥ ਕੋਇ ਨ ਕਾਟੈ ਅਵਗੁਣ ਮੇਰੇ ॥ ਸੁਰਿ ਨਰ ਨਾਥੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸਭਨਾ ਸਿਰਿ ਭਾਇ ਮਿਲੈ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੭॥
ਭੂਲੇ ਚੂਕੇ ਮਾਰਗਿ ਪਾਵਹਿ ॥ ਆਪਿ ਭੁਲਾਇ ਤੂਹੈ ਸਮਝਾਵਹਿ ॥ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੈ ਅਵਰੁ ਨ ਦੀਸੈ ਨਾਵਹੁ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੮॥
ਗੰਗਾ ਜਮੁਨਾ ਕੇਲ ਕੇਦਾਰਾ ॥ ਕਾਸੀ ਕਾਂਤੀ ਪੁਰੀ ਦੁਆਰਾ ॥ ਗੰਗਾ ਸਾਗਰੁ ਬੇਣੀ ਸੰਗਮੁ ਅਠਸਠਿ ਅੰਕਿ ਸਮਾਈ ਹੇ ॥੯॥
ਆਪੇ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥ ਆਪੇ ਰਾਜਨੁ ਪੰਚਾ ਕਾਰੀ ॥ ਤਖਤਿ ਬਹੈ ਅਦਲੀ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ਭਰਮੁ ਭੇਦੁ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
ਆਪੇ ਕਾਜੀ ਆਪੇ ਮੁਲਾ ॥ ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਨ ਕਬਹੂ ਭੁਲਾ ॥ ਆਪੇ ਮਿਹਰ ਦਇਆਪਤਿ ਦਾਤਾ ਨਾ ਕਿਸੈ ਕੋ ਬੈਰਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਤਿਸੁ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥ ਸਭਸੈ ਦਾਤਾ ਤਿਲੁ ਨ ਤਮਾਈ ॥ ਭਰਪੁਰਿ ਧਾਰਿ ਰਹਿਆ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਗੁਪਤੁ ਪ੍ਰਗਟੁ ਸਭ ਠਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
[1. p. GGS 1021].
